Vorig jaar november was ik met Ria en Roelof bij Boerma’s Antiekhoeve in Uithuizen. Voor de inrichting van ‘Het Huis van Sinterklaas’ mochten we bij Erik Boerma, de eigenaar, meubels en accessoires halen.

Boven het trapgat van de ‘tafel- en bedden zolder’ (boven een ander deel van de boerderij is een immens grote ‘stoelenzolder’) zag ik hem hangen. Ik denk dat ik hem het beste kan omschrijven als een ingelijste reclameposter.  Het is een reclame voor het boek “Historisch Tableau” van Frits van Oostrom. Het is niet zozeer dat het boek me aanspreekt, maar de poster des temeer.

Na de aankomst, verblijf en terugkeer van de Goedheiligman werd alles weer teruggebracht en ik vroeg Erik wat hij voor de poster moest hebben. “Kom binnenkort maar eens op de koffie en dan hebben we het er wel over. Als jij ideeën voor mijn Facebookpagina en andere social media en website hebt, dan komen we er wel uit”.

De afgelopen maanden ben ik vaak even bij Erik binnengewipt, maar óf hij was er niet (zeldzaam), hij had griep (nóg zeldzamer) of het was er smoordruk (meestal). Vanochtend was het rustiger en hebben we in zijn kantine een kop koffie gedronken. Regelmatig werd het gesprek onderbroken door klanten in de boerderij, maar hij pikte het iedere keer weer vlekkeloos op.

“De kantine” is wel een erg modern woord voor de gezellige ruimte waar veel klanten een kop koffie krijgen. Door Erik zelf ingeschonken in een antiek kopje met bijpassend schoteltje en het oortje áltijd naar rechts wijzend. Ja, oog voor details kun je hem zeker niet ontzeggen.

Via Samen in Beeld TV, waar ik vrijwilligerswerk doe, werken we vaak samen met Erik. We maken het programma “Op Beun” waarin we op pad gaan met een oud gebruiksvoorwerp of gereedschap. Daarmee gaan we op zonnige dagen op pad en vragen toeristen, winkelend publiek en inwoners van een dorp of ze weten wat het is. Aan het einde van de uitzending geeft Erik, zeer kundig en op een prettige manier, uitleg wat het is en vooral waarvoor en hoe het gebruikt werd.

En ook vorige week genoot ik weer van zijn kennis van de spullen die hij verkoopt. En van de verhalen van bijzondere aan- en verkopen uit het verleden. Tijdens een lezing op een middelbare school kwam de doofpot ter sprake. De leerlingen kenden het woord alleen in verband met de politiek(!) Maar zijn uitleg over de werkelijke oorsprong ervan en ook wat de ‘klokkentang’ er mee te maken heeft, heeft veel verduidelijkt.

In de kantine schuiven mensen aan die voor het eerst door de boerderij hebben gelopen en vol indrukken genieten van een bakje koffie. Maar ook vaste klanten. Vanmorgen was Jan er ook. Een liefhebber van antiek en oude spullen. Op de vraag waarom hij vaak iets kocht (maar ook verkocht) sprak hij met een brede glimlach de woorden “ik heb genoeg, maar de hebzucht is nooit gestild”. Erik weet precies wat Jan zoekt, maar omgekeerd weet Jan ook van Erik zijn voorkeur.

Kennis én vertrouwen. Vertrouwen in de medemens, vertrouwen in zijn klanten. Pinnen kan niet in de antiekzaak, maar “ik stuur wel een rekening, komt wel goed”. Maar ook zijn vrouw Erika (je verzint het niet, Erik en Erika, maar het is echt zo) brengt vele uren door in hun zaak.

Erik en ik komen er wel uit, daar ben ik niet bang voor. Ik heb nog wel ideetjes om de Antiekhoeve nog meer in beeld te brengen. Letterlijk in beeld, maar zeer zeker om iets doen met zijn verhalen.

PS  I. De poster hangt al aan de muur
PS II. Het boek staat al in de boekenkast